کاش می شد اشک را تهدید کرد

مدت لب خنــد را ،  تمــدید کرد

کاش می شد در میان لحـظه ها

لحظـه‌ی دیـــــدار را نزدیک کرد

کاش می شد بنده ای آزاده بود

چشم دنیا را ز خود نومیـد کرد

کاش می شـد با تمام انتظــــــار

جمله جان را بهر او تمهید کرد

کاش می شد با خلوص درکارها

عشق حق را در جهان تجدید کرد

کاش می شد با تمام اشتیــــــاق

سجده ها ی شکر را تجدید کرد

کاش می شد در میان مردمـــان

بوی نرگس را کمی جــاوید کرد

کاش می شد همچنان پروانه ها

عـــــاشقی را پیش او تایید کرد

کاش می شد در میــــان لاله ها

خـاطرات خوب را تمــــدید  کرد

کاش می شد در کمـــال عاشقی

بودن خود را به او تــــایید کرد